Hoe gaat het nu?

Mijn hoofd loopt om. Dat was de titel van het eerste boek dat Edward las tijdens onze reis. Heerlijk lezen op Langkawi onder een palmboom. Alle drie de boeken binnen deze trilogie gaan over Guggenheimer, een onafhankelijke televisieproducent die steenrijk is, redelijk dom, en geen gevoel voor humor heeft. Maar dankzij de nog grotere domheid van anderen lijkt hij behoorlijk slim. Aldus de cover van het boek.

Nu, zo’n jaar later zien we een opvallende gelijkenis met Guggenheimer en ons zelf. Ten eerste, ons hoofd loopt ommer dan om. Na zo’n jaar van rust lijkt alles hier tien keer zo snel te gaan. Tjongejonge wat is het druk in ons hoofd. Verder moeten we af en toe erg hard om ons zelf lachen. Druk druk druk. “Belangrijke dingen” regelen op het werk, adviezen geven over moeilijke dingen, de zaken thuis goed regelen, eeeeeeven een huis zoeken, Sanne zoekt een baan en natuurlijk tussendoor snel nog even de boodschappen doen en een wasje draaien. We lopen weer net zo snel als menig Nederlander en op straat hebben we meestal een doel. Al met al lijken al deze activiteiten redelijk dom en zinloos, maar omdat iedereen min of meer het zelfde doet, lijkt het ook weer erg slim.

Al met al gaat de aanpassing in ons koude kikkerland (wij vinden het helemaal niet warm voor de tijd van het jaar) erg voorspoedig. We draaien lekker mee en alles gaat weer zijn gangetje, net als voor onze reis. En er waren mooie momenten van weerzien. We zaten bij Vrienden aan de keukentafel met biertjes en natuurlijk een blokje kaas (Rob had naar schatting een kilo of zes), we vierden ouderwets sinterklaas, we aten boerenkool met worst en ook de Nederlandse kroegen werden met een bezoek vereerd. En natuurlijk heeft Edward de B.e.e.r.-index achter zich gelaten. Geen obscure brouwsels meer voor deze jongen en geen ijsblokjes meer in het bier. Nu is er immers weer Grolsch, natuurlijk in beugelflessen.

En als je dan zo op zaterdag eindelijk een moment hebt om heerlijk doelloos rond te lopen op de Dappermarkt, dan zie je bevestigd hoe mooi Nederland is. Semi-ruzie makende marktlui, twee ras-amsterdammers schaterlachen om een schuine bak, de kroeg op de hoek is afgeladen vol en de heerlijkste geuren van gerechten uit alle uithoeken van de wereld komen op je af.

Tja, en dan sta je op eens voor de Hema. Wat een schitterend moment! We zijn echt terug in Nederland.

Nederland, mooi spul maar je hoofd gaat er wel wat van omlopen.....