Enkele dagen geleden hebben we de BBQ maar eens aangestoken in de prille lentezon bij het meer van Taupo (dat is nog steeds op het noordereiland van Nieuw Zeeland). Heerlijk genoten bij de BBQ, een symbool voor een gezellige tijd met vrienden en koude beugels Grolsch. Aan het laatste ontbrak het, zodat het gespreksonderwerp al snel richting dat koude kleine landje aan de andere kant van de aardkloot ging. Het vlakke kale land vol files, regen, rijtjeshuizen, haast, klagende mensen en super-georganiseerdheid. We missen het allemaal, we blijken toch echte hollanders te zijn. Vergeet trouwens niet de boerenkool, kaas, de wijntjes in het Vondelpark en de gelegenheden met legendarische namen zoals de Blaffende Visch, het Stalen Vaatje of de Pilsvogel. En niet te vergeten die twee katjes. Wat zou het toch fijn zijn om weer met Puk en Wokkel op de bank te zitten.
Dit vreemde verlangen om terug te keren naar een plek waar we ooit waren wordt tijdens onze reis meestal overschaduwd door alles wat we meemaken en ervaren. We hebben het echt super fijn: alle rust van de wereld, bizarre dingen meegemaakt en de mooiste dingen gezien. Zo hebben we vlak voor de kerst geshopt op Orchard Rd/Singapore zonder een cent uit te geven! We wisten onze jetlag maar liefst vier dagen vast te houden, we hadden immers alle tijd! We zagen Slow-apen in de Melakka Zoo. Een inspirerend moment, we namen ons voor de levenstijl van deze beesten te adopteren. Vol verbazing keken we naar de Petronas Twin Towers in Kuala Lumpur en stonden zelfs op de skybridge. We lieten ons hoofd omlopen op het strand van Langkawi. We bleven er bijna twee weken! Telkens weer bijna de ultieme zonsondergang gezien.
We zwommen met de kinderen in Siem Reap/Cambodja. Nog nooit zagen we kinderen zo veel lol hebben. We ontmaskerden een bank die valse dollars in omloop bracht. Sprakeloos staarden we eindeloos naar de Bayon. De 216 smiling faces staarden mysterieus terug naar ons terug. We ervaarden een zonsopgang bij Angkor Wat, DE trots van Cambodja. Een moment van de pure schoonheid, dit in schril contrast tot de koude rillingen die over onze rug liepen tijdens een bezoek aan de Killing fields. De recente geschiedenis van Cambodja houdt ons sindsdien enorm bezig. De "biermeisjes" zorgden voor afleiding. Net als de locals zaten we met z'n drieën op een brommer. Edward stond op het Bokor Hill station en vond de ultieme pokerlocatie in de vorm van het verlaten Bokor Palace Hotel. We wachtten meer dan twee uur op ons eten in het Raani Curry Leaf restaurant in Kampot (Cambodja). Nadat de kok keer op keer boodschappen ging doen, serveerde hij de meest fantastische gerechten. En lauw bier dat we on the rocks dronken. Afzien dus, maar we sliepen ook in een luxe resort in Kep en aten de vis die voor onze neus uit de zee gehaald werd.
In Saigon vierden we voor de tweede keer oud & nieuw, dit maal de Chinese variant, TET. We dronken koude Heinekens, thuis bij een oude man en zijn familie. Tientallen toosten werden uitgebracht: "Chuc Mung Na Moi!". We aten onze eerste Pho, HET gerecht van Vietnam. En terecht! Het betreft een Noodle Soup waar je je stokjes bij aflikt. We kookten en shopten tot we er bij neervielen in Hoi An (Vietnam). A la carte kookcursussen en maatkleding, bijna gratis. We werden keer op keer geconfronteerd met kleine Vietnamese oplichtertjes. Ieder moment op je hoede zijn en zelfs onderhandelen over een fles water. We werden er gek van. We liepen door de smalle straatjes van Hanoi, aten de heerlijkste gerechten en dronken Bia Hoi op een "microterras" voor nog geen 10 cent. De Temple of Literature maakte diepe indruk op ons. Een inspirerende omgeving om te studeren: een mystieke tempel, een fraai aangelegde tuin en heerlijk verkoelende baden.
We dronken een BeerLao in de ouderwets sfeervolle straatjes in Luang Prabang (Laos) en ervaarden de beste massages die je kan bedenken, ook met warme stenen enzo. We hingen aan een liaan en lieten ons in het water storten van de Kuang Si Watervallen. Dit geïnspireerd door de kinderen die dit wel konden. Alleen maar lol trappen. We gedroegen ons af en toe als echte backpackers, o.a in Vientiane (Laos). We sliepen in een stinkend hok, dongen af tot de laatste cent, kochten een fout BeerLao t-shirt voor anderhalve dollar en Edward legde een braakje voor het duurste hotel van de stad.
We dronken biertjes op Khao San Road (Bangkok) en zagen de vreemdste figuren aan ons voorbij trekken. We ondekten het benzinebar drinken op een tot terras getransformeerd benzinestation met foute cocktails en lekker veel travestieten in de bediening. We bereikten een voor ons ogenschijnlijk onmogelijk doel: op Koh Chang (Thailand) deden we een dag helemaal niets. We lagen slechts in een hangmat, aten het heerlijkste eten en dronken en kletsten wat. Enkele dagen later zouden we een broodje ham geserveerd krijgen als Hamburger. Tja, zeg er maar eens wat van, je krijgt wat je bestelt! We bezochten een foute go-go bar in Pattaya.
In Macau ervaarden we voor het eerst de echte chinese keuken en de tafelmanieren alhier. Binnen één dag waren dumplings onze favouriet. We keken naar de skyline van Hong Kong vanaf de Avenue of Stars en maakten natuurlijk een bezoek aan Disney Land Hong Kong. Tai Chi kreeg ons te pakken. Een grappig klein mannetje dat geen engels spreekt steeg binnen enkele dagen enorm in ons aanzien. We voelden energie onder onze handpalmen, katers verdwenen en Edward ontspande zelfs zijn schouders. Tai Chi, mooi spul! We leerden studeerden de Yang stijl en leerden 24 bewegingen. 's Morgens in alle vroegte, tussen de schitterende Karstbergen deden we de 24 bewegingen met de hele groep. Kippenvel. We waren een attractie in West Street in Yangshuo (China). We gingen op de foto en zwaaiden naar de Chinesen. We dronken Chinese wijn met onze Tai Chi master en kwamen er achter dat in men in China onder wijn verstaat: "Alles dat geen bier is". Zo ook spiritus. We bleven maarliefst zes weken in Yangshou en genoten van een soort semi-local status. De dumplings voor 3 yuan (30 cent) zullen we nooit vergeten. We stonden tussen de rijstterrassen van Longshen, die als een lappendeken over de bergen gedrapeerd lijken te zijn. In Peking stonden we voor de Temple of Heaven en we zagen de grootste Tibetaanse tempel buiten Tibet, de Lama tempel. Sanne kreeg een Ménière aanval op het plein van de hemelse vrede en de daar op volgende week had ze zo veel last. Edward stond alleen op de Chinese muur en uiteindelijk misten we tijdens een heftige Ménière aanval onze vlucht naar Bangkok en de aankomst van Sanne's ouders aldaar.
Er werd gedoken op Koh Tao, Edward zag een Black Tip Shark en maakte zijn eerste nachtduik. Het openingsdoelpunt van het nederlands elftal tijdens het WK 2006 werd gemist vanwege een uitzending ter ere van de Koning van Thailand. We bezochten het Royal Palace in Bangkok. Het was veel goud wat er blonk die dag. We lagen op het tropische strand van Koh Samui, alwaar we een vaste ananasleverancier hadden. We reisden per mini-bus door het zuiden van Thailand en passeerden roadblocks en gewapende militairen.
We bereikten Maleisië zonder kleerscheuren en dronken liters cola in Kota Bharu, een religieus bolwerk. We zagen zon, zee en strand en de hele familie de Vries op de Perhentian eilanden. Elke dag snorkelen, zo vanaf het strand. We zagen meest prachtige vissen waar onder clownvissen, bumphead parrotvissen en zelfs haaien. En we zwommen met zee-schildpadden! Edward maakte schitterende duiken, o.a. naar Sugar Wreck en hij zag op zijn laatste duik een volwassen Leopard Shark onder zich door zwemmen. We stonden samen met Tymon en Heske op op 276 meter hoogte op de KL tower en keken uit over Kuala Lumpur. We bewoonden een hutje op het strand op Langkawi.
In Auckland kregen we bijna een beroerte van de kou, bij aankomst was het was slechts 14 graden. We trokken in ons nieuwe huis voor onze periode in Nieuw Zeeland, een Camper op vier wielen. We reden door de meest schitterende landschappen aan ons voorbij glijden. We zwommen met dolfijnen...
Kortom, reizen maakt het gemis van Nederland vooralsnog meer dan goed. De beslissing om al dan niet naar huis te gaan was voor ons misschien wel net zo moeilijk als de beslissing om op reis te gaan. Maar toch ging die middag de spreekwoordelijke kogel door de kerk: We gaan naar huis! We missen Nederland en we moeten er maar eens klaar voor zijn zo langzamerhand. We hebben een schitterende reis gemaakt en we denken dat nog verder reizen minder voldoening zal geven als het tot nu toe heeft gedaan. We hebben er erg veel zin in om weer aan het werk te gaan, een thuis te hebben en vooral om iedereen weer te zien.
Regel dat! Zou je zeggen. Dat hebben we ook gedaan. Om een lang verhaal kort te maken, wij arriveren op zondag
5 November per trein op Utrecht centraal. We hebben het spoorboekje er nog niet op nageslagen, maar waarschijnlijk ergens in de middag.
Een echte einddatum van deze ietwat geescaleerde vakantie. Maar eerst nog even volop genieten van Nieuw Zeeland, wat is het hier toch verschrikkelijk mooi. Na het Noordereiland maken we op 10 september de overtocht naar het Zuidereiland, alwaar we het verste punt ter wereld vanaf Nederland hopen te bereiken. Hierna zullen we alleen maar weer richting Nederland reizen, mooie symboliek hè? Allereerst reizen we rond 11 oktober naar Thailand. Daar zullen we nog ruim drie weken blijven en dan gaan we dus naar huis.
Naar huis? Oh ja, we hebben geen huis! Oftewel, dit is een
OPROEP!
Als iemand tips heeft m.b.t. een eenvoudige (al dan niet tijdelijk)huurwoning die in november ter beschikking komt, laat het ons svp weten. Omgeving Randstad, liefst regio Utrecht of Amsterdam.
Sanne en Edward.
Naast genieten van een heerlijke Guiness had Edward ook nog tijd om een nieuwe serie reisverhalen op de site te zetten! 
Zit ie nou op een seal of is het toch een stuk hout?
Genieten van het uitzicht vanuit de warme camper
Een kiwi of toch een zeemeeuw?
Mooie zonsondergang
Het skigebied:
Sanne heeft skipauze:
Dagje Wellington Zoo:
Pancake rocks:
Fur seals bij Cape Palisser:
Uitzicht Cape Palisser:
